.
W percepcji społecznej nie ma najczęściej takiej różnicy. Długą tradycję ma określanie wolnomyślicieli – masonami. Jest to bardzo duże uproszczenia.
Wolnomyślicielstwo to nurt skupiający ludzi myślących niedogmatycznie. Zasadniczo ogranicza się on do ateistów i agnostyków. Jest on z istoty swojej nastawiony krytycznie lub nawet konfrontacyjnie do wierzeń religijnych.
Z kolei wolnomularstwo jest ruchem przede wszystkim etycznym i nie jest z istoty swej nastawione krytycznie do religii (o ile ta nie sprzeciwia się podstawowym zasadom wolnomularstwa). Wolnomularstwo nie jest ani religijne, ani antyreligijne. Jest areligijne, przez co jest otwarte dla profanów wszelkich (byle nie skrajnych i nie radykalnych) wyznań. Muszą to być jednak ludzie tolerancyjni i otwarci, aby realizować dialog ludzi ponad przekonaniami religijnymi i politycznymi.
Dużą różnicą wolnomularstwa i wolnomyślicielstwa jest ich język. Wszelkie swe treści, prawdy i przekonania wolnomyśliciel pragnie wyrażać językiem jak najprostszym, w sposób otwarty i czytelny dla jak największej liczby ludzi. Z kolei wolnomularstwo uznaje doniosłość języka symboli i alegorii.
W sferze zewnętrznej stowarzyszenia wolnomularskie od wolnomyślicielskich odróżnia także ich rytualizm. Ryty masońskie (których jest sporo) są bardzo barwne i trudno byłoby je oddzielić od masonerii, stąd wielu bezkompromisowych wolnomyślicieli nie odnalazłoby się w stowarzyszeniach masońskich, na dodatek zwanych na ogół zakonami.
Tym, co natomiast najsilniej łączy wolnomularstwo z wolnomyślicielstwem jest etyka humanistyczna i dominujący w obu nurtach racjonalizm. Zob. więcej: Masoni a wolnomyśliciele
Autor: Kamil Racewicz
18.10.2005.
zobacz więcej:
FILOZOFIA MASONERII
