Wpisał: Unabhängige Freimaurer-Loge Wien*
05.06.2008.
WSTĘP
Począwszy od roku 1717 wolnomularstwo rozwijało się w wielu kierunkach. Jednakże, każde z tych kierunków było zgodne z Starymi Obowiązkami (Old Charges/Alte Pflichten) Konstytucji Andersona. Te Stare Obowiązki stanowią więcej niż szanowany dokument ludzkości. Wszelka działalność wolnomularska w dążeniu do wolności myśli i odpowiedzialności za czyny jest na nich oparta. Tym samym te Stare Obowiązki to lepiszcze łączące różne grupy wolnomularskie. Ważne jest, aby i dzisiaj spotkały się z należytym szacunkiem.
Nasza rada jest, aby nasi bracia przyjęli Nowe Obowiązki (New Charges/Neue Pflichten) w oparciu o następujące argumenty:
1. W czasach Andersona ludzie byli poddani silnej władzy Państwa i Kościoła w wyniku czego wyrażanie wolnych myśli stanowiło czynność niebezpieczną. To się obecnie zmieniło i wydaje się właściwe, aby obowiązki były wyrażona jaśniej.
2. Wiele osób uzyskało nowe prawa wraz z rozwojem społeczeństwa. Nowe Obowiązki zostały przez nas umieszczone w tym samym szeregu co te prawa tak, aby gwarantować porządek ludzkości.
3. Do niedawna przyroda stanowiła główne zagrożenie stojące przed człowiekiem. W miarę jak człowiek nauczył się władać przyrodą on sam stał się głównym zagrożeniem własnego przetrwania poprzez:
• niszczenie środowiska,
• niedobór żywności, surowców oraz energii,
• wybuchowy rozwój populacji ludzkiej,
• tylko częściowo opanowana cykliczna natura gospodarki jak również wydarzeń społecznych i psychologicznych,
• znaczące różnice pomiędzy państwami pod względem rozwoju gospodarczego, potencjału technologicznego oraz wykształcenia obywateli,
• egoizm indywidualnych osób i grup,
• rosnące możliwości wpływania na masy poprzez reklamę psychologiczną oraz jednostronną informację,
• brak platformy porozumienia pomiędzy osobami o sztywnych zasadach ideologicznych a wysoko wyspecjalizowane społeczeństwo akademickie,
• nieskuteczne przepisy dotyczące koegzystencji państw,
• rozwój intelektualny i duchowy niedotrzymujący kroku za rozwojem technicznym,
• wyścig zbrojeń pomiędzy mocarstwami światowymi oraz zagrożenie użytku broni masowej zagłady,
• rosnącą liczba ludzi wycofujących się z trudu życia społecznego, mimo możności wnoszenia pozytywnego wkładu.
Aby zagrażające naszemu przetrwaniu niebezpieczeństwa przezwyciężyć potrzebna jest szybka i zasadnicza zmiana w mentalności ludzi naszych czasów. Podobnie jak w XVIII wieku wolnomularstwo stoi przed wzywaniem dokonania naprawy ludzkości poprzez swój wkład. Tylko wtedy wolnomularstwo ponownie obejmie rolę wiodącą w rozwoju intelektualnym i duchowym.
Nowe Obowiązki zostały nakreślone, aby przygotować stowarzyszenie do tej pracy.
ROZDZIAŁ 1
O Bogu i religii
Wolnomularstwo nie jest stowarzyszeniem religijnym i podąża jedynie za celami świeckimi. W związku z tym wiara pozostaje osobistą sprawą każdego brata. Należy włączać nowych braci do loży nie bacząc na to czy hołdują oni wierze w osobowego Boga. Współpracować należy z innym lożami jako lożami braterskimi niezależnie od tego czy pracują w imieniu „Wielkiego Architekta Wszechświata”. W dzisiejszych czasach ortodoksja religijna jest często zastępowana ideologiczną nietolerancją. W związku z tym, że różnice ideologiczne mogą dzielić ludzkość, zadaniem lóż jest ułatwić zrozumienie pomiędzy zwolennikami różnych światopoglądów. Loża spełniała to zadanie od samego początku. Każdy brat ma prawo być aktywnym religijnie lub politycznie, lecz w loży jego obowiązkiem jest szanować opinii współbraci, a nawet wysłuchać tej opinii w dowolnym momencie wykorzystując to jako sprawdzian własnych poglądów.
Chociaż poglądy religijne i światopogląd to osobista sprawa każdego brata, nie można być obojętnym co do konsekwencji wynikających dla osoby z jej religii lub ideologii. Ponadto, należy pilnować, aby te konsekwencje były zgodne z prawem moralnym. Następnie, należy wykazywać tolerancję dla osób, które same praktykują tolerancję.
Niemniej jednak, każdy wolnomularz winien uznawać religię co do której wszyscy mogą być zgodni — religii opartej o uznanie dla aktu stworzenia, oddalającą cześć życiu oraz szanującą indywidualną wolność ludzi. W wyniku tego — jako wolnomularz — należy zadać sobie pytanie: W jaki sposób można zahamować niszczenie przyrody i jak najlepiej można poprawić materialne i duchowe dobro ludzi? Ze względu na ciągle rosnące tempo rozwoju społecznego i technicznego, idea ludzkości przechodzi ciągłe zmiany. W związku z tym najważniejszym zadaniem loży pozostaje znalezienie odpowiedzi na pytanie: Co to oznacza, być człowiekiem?
ROZDZIAŁ 2
O rządach publicznych wszelkich szczebli — o państwie
Kierunki myślowe wolnomularstwa były adoptowane przez minione dwa wieki w konstytucjach wielu państw. Z tego można wyciągnąć wniosek, że wolnomularze to świadomi obywatele, którzy się poświęcają dla dobra współobywateli oraz odczuwają odpowiedzialność za czyny podjęte przez państwo.
Wolnomularz jest lojalny wobec państwa tak długo, jak państwo szanuje godność ludzi i ich prawa. Odrzuca on jednak wszelkie ograniczenia, które mogą przeszkadzać w porozumieniu wśród ludzi. Niektóre niebezpieczeństwa zagrażające ludzkości mogą tylko być zwalczane poprzez środki obejmujące cały świat. Wolnomularz dążyć będzie do przekonywania indywidualnych państw by przekazały swoje prerogatywy nadrzędnym organizacjom międzynarodowym, gdy tego wymaga dobro ludzi; nie będzie on się trzymał zasady nieograniczonej władzy państwowej.
Gdy państwo nie respektuje prawa człowieka i ogranicza wolność słowa, tam często działalność lóż jest zakazana, a bracia poddawani są represjom.
W związku z tym, wysiłki wolnomularzy winny dążyć do uznania praw człowieka w każdym społeczeństwie. Jednak w każdym wypadku sformułowania właściwej treści są indywidualne. W związku z tym wolnomularz winien starać się zrozumieć, sformułować i osiągnąć te prawa w każdym wypadku. Wszyscy wolnomularze są zobowiązani wspierać ludzi którzy walczą o prawa człowieka i nieść im pomoc gdy z tej przyczyny są represjonowani.
Wiele państw już nie narzuca swoich rządów, lecz działa poprzez rządy reprezentatywnie wybrane przez wolnych obywateli w formach legalnych. Tym samym władze te służą państwu i obywatelom. Zadaniem wolnomularzy jest uświadomić obywateli co do ich możliwości wypowiadania się oraz realizowania ich potencjału. Tym samym, stosowaniem ich praw w sposób mądry przez wypełnianie ich obowiązków.
Obowiązki te, to w szczególności, ciągła krytyczna dyskusja ze wszystkimi instytucjami państwa, w celu przestrzegania demokratycznych zasad.
ROZDZIAŁ 3
O Lożach
Loża to grupa dyskusyjna zmagająca się z problemami naszych czasów. Celem tego procesu jest nie tyle znajdowanie rozwiązań absolutnych, ile ujawnienie wielości źródeł problemów tak, aby każdy mógł do nich podejść w swoim życiu poprzez indywidualną myśl, oraz odpowiedzialne decyzje. Musi to być wynik pojawienia się sfer wolności w coraz bardziej skomplikowanym społeczeństwie ludzkim.
Tym samym loża jest modelem społeczeństwa ludzkiego, w której osoba indywidualna uczy się pracować w grupie. Analogicznie grupy uczą się współpracować w wyższych formach organizacyjnych bez ograniczenia praw indywidualnych grup bardziej niż jest to absolutnie niezbędne.
Gdy loża spełnia te zadania, indywidualna osoba pozyskuje zdolność dyscypliny oraz staje się oddana zadaniom całości. Gdy „Wielka Loża” spełnia swoje zadania indywidualne loże będą skłonne przekazywać swoje kompetencje tym wielkim lożom tak, aby umożliwić im wykonanie większych zadań.
Ze względu na fakt, iż loża jest grupą dyskusyjną, tylko ci bracia powinni zostać przyjęci, którzy są skłonni uczestniczyć w dialogu.
Wymaga to okazania dobrej woli przez tych, którzy biorą udział, aby mogli oni kwestionować własne myślenie i przezwyciężyć własne uprzedzenia. Tym samym loża pomaga ludziom odnalezienie ich samych, a prace w loży prowadzą danego brata do prawdziwej duchowej wolności, którą trudno jest osiągnąć samemu, bez koniecznej dyscypliny.
Ciągle zmieniające się oraz historycznie zdeterminowane warunki uznania są odpowiedzialne za podziały w wolnomularstwie, które nastąpiły przez minione dwa wieki lecz nie są spójne z wolnością duchową. W związku z tym, należy przyjmować każdego brata jako takiego, jeżeli działa zgodnie z Starymi Obowiązkami Konstytucji Andersona. Podobnie nie należy odmówić współpracy z jakąkolwiek lożą, która została założona przez siedmiu braci, z czego czterech to mistrzowie, i która pracuje zgodnie ze Starymi Obowiązkami.
Ze względu na fakt, iż dzisiaj kobiety dochodzą do odpowiedzialności społecznej w coraz większym stopniu oraz nie są gorsze od mężczyzn pod względem wykształcenia, niektóre loże zdecydowały się na przyjmowanie kobiet. Jest to sprzeczne z dosłowną interpretacją Konstytucji Andersona; aktualnie trudno jest zdecydować się czy uzasadniona jest zasada głosząca, że wolnomularstwo to związek mężczyzn w świetle zmian w strukturze społecznej. W związku z tym należy ocenić doświadczenia mieszanych lóż ostrożnie i nie odmawiać współpracy z nimi. Niedopuszczalne jest, aby prośba, o przyjęcie kobiet, stanowiła źródło dalszego rozłamu stowarzyszenia.
ROZDZIAŁ 4
O mistrzach, dozorcach, czeladnikach oraz uczniach
Wszelka władza w loży pochodzi od braci.
Czcigodny mistrz reprezentuje lożę i celem jego jest, wypełniać wolę loży oraz nadzorować wykonanie decyzji loży. Czcigodny mistrz rozdziela pracę loży pomiędzy braci zgodnie z ich umiejętnościami. Troszczy się o dyscyplinę w loży, która jest niezbędna, aby praca wolnomularska osiągnęła sukces.
Wszelka władza „Wielkiej Loży” pochodzi od lóż.
„Wielki Mistrz” reprezentuje wielką lożę i celem jego jest pełnić wolę wielkiej loży oraz nadzorować wykonanie decyzji „Wielkiej Loży”. Troszczy się, aby prace wykonywane w indywidualnych lożach wspierały wspólną pracę wolnomularzy. Wyznacza lożom pracę, lecz tylko w stopniu takim, aby to nie przeszkadzało w planie prac uzgodnionym przez daną lożę.
Kto jest mistrzem budowniczym wolnomularzy? Jest nim społeczeństwo ludzkie, u którego wszyscy wolnomularze są zadłużeni.
Kto jest uczniem? Jest nim ten kto uczy się poznawać siebie samego, swoje zdolności i swoje ograniczenia tak, aby osiągnąć dojrzałość i aby pracować jako robotnik w grupie.
Kto jest czeladnikiem? Jest nim ten kto uczy się pracować w grupie aby nabrać kompetencji tak, by w przyszłości kierować grupą jako mistrz.
Kto jest mistrzem? Jest nim ten kto twórczo współpracuje w pracy loży.
Tym samym pozostaje się uczniem i robotnikiem przez całe życie — nawet będąc mistrzem — a trzy stopnie wolnomularstwa nie prowadzą do rozróżnienia poprzez większe prawa, lecz jedynie poprzez większe obowiązki.
ROZDZIAŁ 5
O zwyczajach gildii podczas prac
W loży należy się spotykać z braćmi po to by poruszać istotne sprawy danego czasu i społeczeństwa bez codziennych trosk, uprzedzeń. Będąc pod nakryciem loży można wyrażać swoje opinie bez uwzględniania świeckich związków; stowarzyszenie zawsze będzie gotowe uwzględnić indywidualne zdania. Wiedza o sobie oraz samokontrola pozwalają na branie udziału w pracach loży w sposób zdyscyplinowany gdyż perfekcyjna praca może tylko wtedy zostać dokonana, gdy obrobione kamienie są dobrze do siebie dopasowane.
Nad czym pracują wolnomularze? Pragną oni postawić budowlę ludzkości. Chcą rozpoznać to co ich czasy od nich wymagają oraz przejść przez swoje świeckie życie jako duchowo wolne istoty ludzkie. Zachowanie w loży jest określone powagą tego zadania. Szanowne tradycje wolnomularskie stanowią motywację oraz obowiązek. Należy troszczyć się o tradycję zachowując to co sprawdzone, lecz nie ograniczając się w pracy nad dalszym rozwojem wolnomularstwa. Należy chronić rytuał wolnomularski, ale należy także bez ustanku sprawdzać jego sensowność oraz ekspresyjność oraz przystosowywać go do potrzeb naszych czasów. Nie przerwie to jednak łańcucha pomiędzy braćmi, którzy żyją teraz, i którzy żyli wcześniej.
Nikt nie ma prawa występować publicznie w imieniu wolnomularstwa. Można jedynie występować publicznie w imieniu indywidualnej loży lub „Wielkiej Loży”, gdy dana loża lub “Wielka Loża” w sposób wyraźny upoważniła takie wystąpienie. Zwyczajowo wolnomularze mają wpływ na arenę publiczną poprzez zachowanie indywidualnych braci, lecz nie jako loże lub „Wielkie Loże”.
ROZDZIAŁ 6
Zachowanie
Rozdział 6 zamykający Stare Obowiązki bada zachowanie tak wewnątrz jak i zewnątrz loży w sposób wystarczający.
Wskazane jest jedynie w tym miejscu dodać, że przez całe życie indywidualne czyny będą determinowane przez pracę w loży tak, aby spotkania z braćmi były braterskie, a spotkania z wszystkimi ludźmi humanitarne.
___________
* “Niezależna Loża Wolnomularska Wiedna” (utw. 25 września 1955 r.) była w lutym 1961 r. założycielem Wielkiego Wschodu Austrii, który z racji tego uważany był za autora Nowych Obowiązków z 1974 r. Po opuszczeniu szeregów WWA warsztat ten stał się lożą-matką powstałej 24 czerwca 2007 r. Liberalnej Wielkiej Loży Austrii, pod auspicjami której pracuje do chwili obecnej. Obie te obediencje włączyły Nowe Obowiązki do swych Ksiąg Praw. Dokument ten przyjęty został również przez Suwerenny Wielki Wschód Niemiec w momencie jego kreacji w 2002 r.
Komentarze
Aby dodać komentarz zaloguj się. Jeśli nie masz konta, załóż je sobie.
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą pisać komentarze
