Klaus Dąbrowski, 100 masonów, którzy zmienili świat
Życie, które nie jest poświęcone wielkiemu ideałowi, jest bezużyteczne. Jest jak kamień, który marnuje się na polu, nie stając się częścią żadnej budowli.
José Rizal
José Rizal (1861–1896) był filipińskim pisarzem, lekarzem, poliglotą i działaczem niepodległościowym, uznawanym za bohatera narodowego Filipin. Urodził się 19 czerwca 1861 roku w Calambie na wyspie Luzon, w zamożnej rodzinie, która umożliwiła mu zdobycie wszechstronnego wykształcenia. Studiował medycynę i filozofię w Manili, a następnie kontynuował naukę w Europie, gdzie zyskał biegłość w kilkunastu językach. Rizal był autorem dwóch przełomowych powieści, Noli Me Tangere (Nie dotykaj mnie) i El Filibusterismo (Filibusteryzm), które krytykowały hiszpańską kolonialną administrację oraz nadużycia Kościoła katolickiego. Jego dzieła stały się inspiracją dla ruchów reformatorskich i dążeń niepodległościowych na Filipinach. Rizal angażował się w działalność społeczną i polityczną, lecz opowiadał się za pokojowymi reformami zamiast zbrojnego powstania. Został aresztowany przez hiszpańskie władze kolonialne za rzekomą działalność wywrotową i skazany na śmierć. 30 grudnia 1896 roku Rizal został stracony przez rozstrzelanie w Manili, co uczyniło go męczennikiem sprawy niepodległości Filipin. Jego życie i prace do dziś inspirują kolejne pokolenia Filipińczyków, a dzień jego śmierci obchodzony jest jako święto narodowe, Dzień Rizala. Uważany jest za symbol filipińskiego patriotyzmu i walki o wolność.
José Rizal, filipiński bohater narodowy i wybitny intelektualista, był również aktywnym wolnomularzem, przyjętym do loży Acacia w Madrycie w 1884 roku. Wolnomularstwo odegrało istotną rolę w jego życiu, inspirując jego idee oświecenia, równości i reform, które znalazły odzwierciedlenie w jego działalności i twórczości. Jako wolnomularz, Rizal wierzył w rozwój moralny i intelektualny jednostki oraz społeczeństwa, co stało się podstawą jego walki o wolność i reformy na Filipinach.
