.
Poniżej zamieszczamy drugą część wstępu do książki Filozofia Masonerii u progu Siódmego Tysiąclecia prof. Andrzeja Nowickiego.
Pytani o prehistorię masonerii historycy wskazują zwykle na jedną z czterech tradycji:
- starożytne misteria,
- średniowieczne zakony rycerskie,
- średniowieczne cechy murarzy,
- renesansowe akademie skupiające poetów, filozofów, badaczy przyrody, odkrywców i wynalazców.
Preferowanie określonej tradycji związane jest ze sposobem rozumienia współczesnych zadań masonerii i sposobu jej funkcjonowania we współczesnym świecie. Nadmierne przywiązanie się do trzech pierwszych tradycji grozi nasyceniem życia lóż cechami anachronicznymi. Kto opowiada się za unowocześnieniem masonerii, kto chce, żeby skutecznie realizowała swoje najważniejsze zadanie, jakim jest doskonalenie świata, w którym żyjemy, ten powinien eksponować tę czwartą tradycję; nie przywiązywać zbyt wielkiej wagi do tajemnic, obrzędów, symboli, lecz skoncentrować się na sprawie najważniejszej, jaką jest udział w budowie kultury w najszerszym znaczeniu tego słowa, a więc kultury filozoficznej, politycznej, moralnej, kultury współżycia między jednostkami i między narodami; krzewienie idei Wolności, Równości, Braterstwa, Sprawiedliwości Społecznej, Tolerancji, Demokracji, Świeckości, Humanizmu i Racjonalizmu; bezkompromisowe zwalczanie przesądów, fanatyzmu, nacjonalizmu, tendencji totalitarnych; obrona absolutnej wolności sumienia, obrona praw i godności człowieka.
czytaj dalej:
