Monique LEM
Obleczona w chwili, gdy nazwano mnie Siostrą,
Utkana z czarnej ciszy Izby Rozmyślań
I sączącego się skąpo,
przyćmionego światła Północnej kolumny,
Oto moja suknia CISZA
Czarna Harmonia kryjąca nasze profańskie
Odzienia, która czyni nas bliźniaczymi ogniwami
W Łańcuchu jedności,
Oto moja suknia RÓWNOŚĆ
Jej barwa jest jak współbrzmienie naszych
Głosów połączonych w jedno,
Pisze naszą pieśń w tym samym rejestrze
Oto moja suknia BRATERSTWO
Prosta, bez ozdób, jednak uświęcona,
Odkrywa moją wolność wewnętrzną
Przez łaskę introspekcji,
Oto moja suknia WOLNOŚĆ
Ona odsyła moje ciało na odpoczynek
Pozostawiając na straży jedynie ducha
Wsłuchanego z powagą w każde słowo,
Oto moja suknia GODNOŚĆ
Zrobiona z tkaniny miękkiej i obszernej
Zachęca do otwarcia mej duszy dla innych,
Oto moja suknia TOLERANCJA
Cztery trójkąty ją tworzą .
Na moim ciele staje się piramidą
Wznoszącą się do gwiaździstego sklepienia,
Aby mnie prowadzić w stronę doskonałości
Oto moja suknia DUSZA
Podkreślając biel rękawiczek i fartucha
Powtarza kontrast światła i ciemności
Wpisany w świątynną Mozaikę
Oto moja suknia INICJACJA
.
Monique LEM, 8 listopada 2009
[Przekład MM]
