Poniżej zamieszczamy fragment książki Irène Mainguy Symbolika Masońska Trzeciego Tysiąclecia.
Opaska symbolizuje światłość, która jest przeciwieństwem ciemności. Wzywa do oczyszczenia się z wszelkiej pozornej wiedzy.
Opaska wpływa na lepszą koncentrację i uwalnia od wpływów zewnętrznych. Dodajmy, że gdy nie używamy zmysłu wzroku, pozostałe zmysły znacznie bardziej się wyostrzają.
Należy tu rozróżnić znaczenie opaski, którą kandydat do inicjacji nosi podczas przesłuchania, od opaski, którą zakłada do inicjacji uczniowskiej.
Podczas inicjacji recypient otrzymuje pierwsze promienie światła w świątyni pogrążonej w półmroku, następnie otrzymuje pełnię światła w świątyni w pełni oświetlonej, co obrazuje stopniowe otrzymywanie przez niego objawienia.
W trzech publikacjach na temat tajemnic wolnomularskich Martin Harveynie wspomina o opasce, lecz o worku, którym nakrywano głowę recypienta:
P – Dlaczego zakryto ci głowę workiem?
O – Aby moje serce mogło ukryć to, czego moje oczy jeszcze nie odkryły.
P – Jaki jest tego drugi powód?
O – Ponieważ w tym czasie przebywałem w ciemnościach i cały mój świat powinien był pozostać w ciemnościach[i].
W Przewodniku Szkockich Mularzy (s. 52) czytamy, co następuje:
P – Dlaczego zakryto ci oczy?
O – Żebym zrozumiał jak dalece ciemności niewiedzy i głęboka noc namiętności, które nas oślepiają, szkodzą szczęściu człowieka.
Opaska założona na oczy w czasie przesłuchania symbolizuje stan ślepoty, w której pogrążony jest kandydat, i pozwala na to, aby ten nie mógł widzieć świątyni ani uczestników ceremonii, z uwagi na wymóg dyskrecji i bezpieczeństwa. Zawiązanie oczu pogłębia stan wewnętrznej, a nie zewnętrznej ciekawości i sprawia, że jesteśmy bardziej otwarci na bodźce.
Znaczenie opaski, noszonej drugi raz, jest kluczowe w przebiegu procesu inicjacyjnego. Inicjowany – podobnie jak nowo narodzone dziecko – pozostaje intelektualnie i duchowo ślepy; słyszy, ale nie potrafi usłyszeć prawdziwie.
Po opuszczeniu izby rozmyślań opaska, którą ma na oczach recypient, nabiera całkowicie innego znaczenia inicjacyjnego. Recypient zależny od innych zdaje sobie sprawę, że aby kontynuować swoją wędrówkę, potrzebuje przewodnika. Pogrążony w głębokiej ciemności poszukuje Światła.
Opaska symbolizuje stan profańskiego zaślepienia, natomiast sznur u szyi lub łańcuchy na przegubach – uzależnienie od namiętności i pospolitych przesądów. Opaska pozwala kandydatowi na to, by efemeryczność go nie rozpraszała. Punktem kulminacyjnym obrzędu inicjacji jest chwila, w której kandydat – po przejściu wszystkich prób – zostaje uznany za godnego, by otrzymać Światło. W tym momencie opaska opada i oczy, przyzwyczajone do ciemności, odkrywają na nowo światło. Jego fizyczny i profański sposób postrzegania ulega stopniowej zmianie, zmianie jakościowej, jak w przypadku objawienia, które pozwala nowo inicjowanemu na „ponowne odczytanie”rzeczywistości.
Tak więc możemy uznać, że opaska symbolizuje odwrócenie spojrzenia i zachęca do właściwszego spojrzenia na swoje życie wewnętrzne. Owo doświadczenie stanowi z pewnością jedną z licznych epifanii światła, którego poszukujemy. Zabrania ono tym, którzy znaleźli światło i których ono oświetla (zwanym przez innych iluminatami), mówić innym ludziom, że są zaślepieni i martwi!
Boucher słusznie zauważa, że zdjęcie opaski urzeczywistnia szok inicjacyjny odczuwany przez poddanego inicjacji. Godne pożałowania byłoby, gdyby po jej zdjęciu na duchowych oczach abiturienta pozostała nadal symboliczna opaska. Przywołany autor podkreśla, że inicjacja prowadzi do oświecenia, które oznacza „oświecenie duchowym światłem”, nie zaś do niezrównoważenia w pejoratywnym sensie[ii].
[i] M. Harvey, dz. cyt., s. 97.
[ii] J. Boucher, dz. cyt.,s. 51.
