Symbolika masońska trzeciego tysiąclecia – Irène Mainguy

 

“Symbolika Masońska Trzeciego Tysiąclecia” autorstwa Irène Mainguy stanowi aktualnie najkompletniejsze i najobszerniejsze nowoczesne kompendium wiedzy na temat masońskich symboli i obyczajów wszystkich trzech stopni wolnomularstwa błękitnego (uczeń, czeladnik, mistrz). W niespełna kilka lat książka ta doczekała się we Francji trzech edycji i cieszy się wielką popularnością zarówno wśród specjalistów jak i początkujących masonów i masonek. Czytelnicy i Czytelniczki znajdą w polskim wydaniu tłumaczenia dwóch najstarszych masońskich katechizmów służących za podstawę do sprawowania obrzędów oraz rozdział poświęcony organizacjom masońskim działającym w Polsce.

 

120,00  z VAT

 

“Symbolika Masońska Trzeciego Tysiąclecia” autorstwa Irène Mainguy stanowi aktualnie najkompletniejsze i najobszerniejsze nowoczesne kompendium wiedzy na temat masońskich symboli i obyczajów wszystkich trzech stopni wolnomularstwa błękitnego (uczeń, czeladnik, mistrz). W niespełna kilka lat książka ta doczekała się we Francji trzech edycji i cieszy się wielką popularnością zarówno wśród specjalistów jak i początkujących masonów i masonek. Czytelnicy i Czytelniczki znajdą w polskim wydaniu tłumaczenia dwóch najstarszych masońskich katechizmów służących za podstawę do sprawowania obrzędów oraz rozdział poświęcony organizacjom masońskim działającym w Polsce.

 

Brak w magazynie

„Przewodnik dobrze napisany, aby nie zasnąć przy jego lekturze, i odpowiednio sformatowany, by móc czytać na najbardziej nawet wyboistej ścieżce.”prof. dr hab. Tadeusz Cegielski
historyk i Honorowy Wielki Mistrz
Wielkiej Narodowej Loży Polski
„Cieszę się, że od dziś ta ważna książka staje się szeroko dostępna w naszym kraju.” – Marcin Stańczak Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Polski
„Jestem szczęśliwa, bardzo szczęśliwa, ponieważ nowe pokolenie polskich wolnomularzy będzie mieć do swej dyspozycji prawdziwe kompendium wiedzy masońskiej, przewodnik od starożytności po dzień dzisiejszy.” – Mirosława Dołęgowska-Wysocka Czcigodna Mistrzyni Loży Gaja Aeterna Wielka Żeńska Loża Francji
 
„Ta praca z pewnością zaspokoi ciekawość każdego, kto pragnie zgłębić symbolikę masońską, a także ułatwi takim osobom obranie właściwego kursu już na samym początku ich inicjacyjnej przygody.” – Henryk Wierniewski Prowincjał-Asystent Wielkiego Mistrza Wielkiej Loży Kultur i Duchowości (GLCS)

Książka ta ukazała się po raz pierwszy w 2003 r. pod tytułem „La symbolique maçonnique du troisième millénaire” (“Symbolika masońska trzeciego tysiąclecia”). Doczekała się nad Sekwaną już trzech wznowień i czytana jest zarówno przez profanów – osoby nie związane z wolnomularstwem – jak i młodych i doświadczonych masonów wszystkich rytów i obediencji. Za każdym razem, gdy weźmie się ja do ręki odkrywa się coś nowego i ciekawego.

“Symbolika…” jest aktualnie najkompletniejszym i najobszerniejszym (ponad 500 stron!) kompendium wiedzy na temat symboli, ale też obyczajów masońskich obowiązujących we wszystkich trzech stopniach Sztuki Królewskiej. Czytelnik znajdzie w niej szczegółowo opisane symbole i ich znaczenia, lecz również tajemnicze gesty, słowa i znaki obowiązujące w stopniu Ucznia, Czeladnika i Mistrza. Ponadto w tej bogato ilustrowanej pracy znaleźć można przedruki dwóch masońskich katechizmów z 1801 i 1820 roku służących za podstawę do tajnych masońskich rytuałów.

A zatem polski Czytelnik i polska Czytelniczka będą mogli zapoznać się największymi tajemnicami znanymi jak dotąd jedynie włodarzom i największym geniuszom tego świata pokroju Winstona Churchilla, Gabriela Narutowicza, Janusza Korczaka czy Amadeusza Wolfganga Mozarta lub Ignacego Jana Paderewskiego. Polskie wydanie jest opatrzone przedmowami Wielkich Mistrzów polskich obediencji wolnomularskich oraz rozdziałem na temat aktualnej sytuacji wolnomularstwa i lóż w kraju.

“Tytuł, który autorka nadała niniejszej pracy –”Symbolika masońska trzeciego tysiąclecia” – może brzmieć pretensjonalnie, choć nie taka była jej intencja. W rzeczywistości, autorka, chcąc wpisać się w kontynuację dzieła Jules’a Bouchera z 1953 roku, czuła się zobowiązana do przyjęcia tytułu jego pracy i do jego aktualizacji. Mamy tutaj do czynienia z pewnym paradoksem, gdyż symbolika wolnomularska – jak każda inna symbolika – należy, rzecz jasna, do spraw ponadczasowych” – czytamy we wstępie.
„[Przysięga złożona przez masona] jest niewidocznym porozumieniem, które wiąże wszystkich wolnomularzy na świecie; jest rodzajem połączenia umożliwiającego nawiązanie kontaktu i więzi między każdym inicjowanym a Zakonem wolnomularskim i bractwem inicjacyjnym. Przysięga ta jest przypominana na każdych pracach, gdy wykonywany jest znak porządkowy poprzez ustawienie ramienia w kształt węgielnicy. Ten fundamentalny gest jest znakiem uznania dla wszystkich wolnomularzy; zresztą rytuał dokładnie tłumaczy jego sens: „wolałbym mieć podcięte gardło, niż wyjawić tajemnice, które mi powierzono” i tym samym nie dotrzymać przysięgi. Podobnie pod koniec każdego zgromadzenia Bracia rozchodzą się, złożywszy „przysięgę zachowania milczenia” poprzez zdjęcie rękawiczki z prawej dłoni, wyciągnięcie jej na znak wzięcia niebios na świadka, co ma im przypomnieć o zobowiązaniu, które wcześniej zaciągnęli.
Można posunąć się do stwierdzenia, że przysięga ma charakter kosmicznego przymierza z Wiekuistym. Jest ono obopólnym zobowiązaniem, podyktowanym dobrowolnym wyborem, zaciągniętym między Zakonem a neofitą, który zostaje włączony niczym nowe ogniwo do inicjacyjnego łańcucha. Forma tej obietnicy mającej szczególnie uroczysty charakter zobowiązuje każdego członka zakonu do dochowania wierności”.

“Pierwsza praca ucznia polega na trzykrotnym uderzeniu młotkiem, by poprzez to móc rozpocząć pracę ociosywania. Można zastanawiać się nad doborem symbolu kamienia, który zdaje się znajdować tak daleko od człowieka. W istocie kamień jako minerał oznacza oddalone we wszechświecie królestwo Prazasady, gdyż kamień stanowi najwyższy stopień zespolenia się materii. Powołując się na zasadę analogii: <<Wszystko to, co na dole, jest jak to, co na górze>>. Skłania to nas zatem do stwierdzenia, że – jeśli odwracamy to prawo – kamień staje się symbolem Prazasady.

Uczeń jest niczym nieociosany kamień. Ukazują to właściwości kamienia takie jak jego zbitość i nieprzepuszczalność. Owa zbitość jest rozumiana jako duchowy czynnik powrotu do Jedności.

Można zatem zadać sobie pytanie: jak oceniać nieociosany kamień? Patrzeć nań jak na surowy produkt natury o nierównej powierzchni, który nie nadaje się na materiał budowlany bez interwencji ludzkiej pracy? Kamień ten musi nadawać się do prac budowlanych dzięki jego naturalnym cechom i posiadanemu kształtowi. Kamień wydobyty z kamieniołomów czeka na ociosanie przy pomocy młotka i dłuta. Ów kamień możemy porównać do czystej natury ludzkiej, zdolnej do doskonalenia się, skoro została ona dopuszczona do placu budowy, na którym wykorzysta się ją w procesie budowlanym. Obrazuje on przyjętego do loży ucznia. Po kolejnych obróbkach surowy kamień tnie się w płaskie bloki o równych ostrych kątach i tnących krawędziach zgodnie z wymaganiami konstrukcyjnymi budowli. Kamień ociosany, kubiczny, symbolizuje człowieka, który osiągnął doskonałość, a zatem to ideał, do którego dążą pracowici wolnomularze.

Dysponujący wstępnie obliczonymi wymiarami kamieniarz zaczyna od przycięcia brzegów. Gdy już je wyciął, pozbywa się zbędnego materiału tak aby otrzymać zrównoważony kształt. Możemy zobaczyć w czynności ociosywania aspekt negatywny, czyli pozbycie się zbędnego materiału i aspekt pozytywny – wykonanie działania, które dzięki usuwaniu materiału dąży do realizacji kształtu kubicznego. Zanim uczeń przystąpi do właściwej czynności ociosywania, musi znać dokładne wymiary, czyli plan przygotowany i przekazany mu przez mistrzów mularzy gotowych do udzielenia mu wsparcia w razie potrzeby”.

Informacje dodatkowe

Spis treści

Przedmowy do wydania polskiego

Tadeusz Cegielski
Sztuka królewska – sztuka życia

Michał Siedlecki
Dyskurs wolnomularski

Marcin Stańczak
Symbolika masońska jako dialog

Mirosława Dołęgowska-Wysocka
Duch, wieczny rewolucjonista

Henryk Wierniewski
Z Wilna do wolnomularstwa

Wstęp
I – przemyślenia wstępne
II – wstęp dla uczniów
III – wstęp dla czeladników
IV – wstęp dla mistrzów
V – skrótowce wolnomularskie
VI – trzy kropki

Uwagi ogólne
1 – Inicjacja
2 – Symbol – symbolizm
3 – Ryty i rytuały
4 – Rytm i dźwięki w rytuale
5 – Tradycja
6 – Ezoteryzm
7 – Profanum i sacrum
8 – Wiedza i poznanie
9 – Tajemnica
10 – Milczenie
11 – Loża i świątynia
12 – Hierarchia
13 – Egregor
14 – Deszcz pada

Rozdział I

GESTY RYTUALNE

1 – Znak „do porządku”
2 – Postawa „do porządku”
3 – Dotknięcie
4 – Bateria i zawołanie
5 – Kroki
6 – Łańcuch jedności
7 – Cyrkumambulacja

Rozdział II

UBIÓR

1 – Ani nago, ani ubrany
2 – Fartuch
3 – Białe rękawiczki
4 – Strój obowiązujący w loży
5 – Suknia

Rozdział III

UCZEŃ

1 – Pozostawienie metali za drzwiami świątyni
2 – Wolny i dobrych obyczajów
3 – Światło
4 – Sznur u szyi / łańcuchy
5 – Niskie lub wąskie drzwi
6 – Opaska
7 – Puchar lub kielich goryczy
8 – Przysięga
9 – Ołtarz przysiąg
10 – Trzy podróże po świątyni lub oczyszczenia
11 – Deska balansująca
12 – Deska z kulkami
13 – Próba krwi
14 – Próba rozgrzanego żelaza
15 – Konsekracja
16 – Umeblowanie i ozdoby w loży
17 – Klejnoty ruchome i nieruchome
18 – Bruk mozaikowy
19 – Krawędź ząbkowana na obrazie loży
20 – Sznur z węzłami lub krawędź ząbkowana
21 – Dwie Kolumny
22 – Granaty
23 – Trzy filary (albo świeczniki)
24 – Księżyc
25 – Słońce
26 – Delta Świetlista
27 – Gwiaździste sklepienie
28 – Niebieski kolor w lożach błękitnych
29 – Trzy okna
30 – Trzy stopnie
31 – Kamień nieociosany
32 – Napisanie deski
33 – Liczba trzy
34 – Stalowe sklepienie
35 – Hasło w Rycie Francuskim
36 – Nie umiem ani czytać, ani pisać, umiem tylko literować
37 – Święte Słowo w Rycie Szkockim Dawnym i Uznanym
38 – Święte Słowo w Rycie Francuskim
39 – Apel w loży
40 – Obraz loży

Rozdział IV

IZBA ROZMYŚLAŃ

Uwagi ogólne
1 – Symbole fizyczne
A. Dzban z wodą
B. Chleb
2 – Symbole czasowości
A. Klepsydra
B. Kosa
3 – Symbole intelektualne
A. Czaszka, kości
B. Testament
C. Lustro
4 – Symbole świetlne
A. Świeca
B. Sentencje
5 – Symbole hermetyczne
A. Sól, siarka i rtęć
B. Kogut
C. V.I.T.R.I.O.L.

Rozdział V

CZELADNIK

1 – Dłoń – narzędzie aktywnej myśli
2 – Pięć podróży
3 – Pięć zmysłów
4 – Porządki architektoniczne
5 – Siedem sztuk wyzwolonych
6 – Wielcy wtajemniczeni
7 – Chwała pracy
8 – Globus ziemi i globus nieba
9 – Kamień kubiczny
10 – Kamień kubiczny spiczasty
11 – Liczba pięć
12 – Gwiazda Płomienista
13 – Złoty podział
14 – Litera „G”
15 – Kłos pszeniczny
16 – Kolor czerwony
17 – Znak „do porządku”
18 – Sposób poruszania się czeladnika
19 – Hasło w Rycie Szkockim Dawnym i Uznanym oraz w Rycie Francuskim
20 – Święte Słowo w Rycie Szkockim Dawnym i Uznanym
21 – Święte Słowo w Rycie Francuskim
22 – Obraz loży

Rozdział VI

NARZĘDZIA

Uwagi ogólne
A. Pięć narzędzi służących do rysowania i kontroli
1 – Liniał o 24-calowej podziałce
2 – Pion
3 – Poziomica
4 – Węgielnica
5 – Cyrkiel
B. Narzędzia służące obróbce
6 – Siekiera
7 – Młot lub młotek
8 – Dłuto
C. Narzędzie służące budowaniu
9 – Lewar
10 – Kielnia
11 – Od pionu do poziomu
12 – Węgielnica i cyrkiel
13 – Młot i dłuto
14 – Liniał i lewar
15 – Tabele podsumowujące

Rozdział VII

MISTRZ

1 – Hasło w Rycie Szkockim Dawnym i Uznanym
2 – Hasło w Rycie Francuskim
3 – Kroki do tyłu
4 – Mistrz Hiram
5 – Grób Hirama
6 – Ciało odpada od kości
7 – Wszystko się rozpada
8 – Pięć doskonałych punktów mistrzostwa
9 – Źli czeladnicy
10 – Dzieci wdowy
11 – Słowo utracone i słowo zastępcze
12 – Okrąg z punktem w środku
13 – Liczba siedem
14 – Zgromadzić to, co rozproszone
15 – Izba środka
16 – Nakrycie głowy
17 – Akacja
18 – Ze Wschodu na Zachód
19 – Kroki mistrza wolnomularza
20 – Znak zgrozy
21 – Znak niedoli
22 – Gabaon
23 – Znak „do porządku”
24 – Deska rysunkowa
25 – Przekaz
26 – Obraz loży

Rozdział VIII

URZĘDY I OFICEROWIE

1 – Urzędy i oficerowie
2 – Rozmieszczenie urzędów w Rycie Szkockim Dawnym i Uznanym
3 – Rozmieszczenie urzędów w Rycie Francuskim
4 – Czcigodny Mistrz
5 – Pierwszy Dozorca
6 – Drugi Dozorca
7 – Mówca
8 – Sekretarz
9 – Skarbnik
10 – Jałmużnik
11 – Ekspert
12 – Mistrz Ceremonii
13 – Diakon
14 – Odźwierny
15 – Kołnierze
16 – Pendent lub szarfa
17 – Klejnot
18 – Miecze lub szpady

Rozdział IX

ETYKA I OBYCZAJ MASOŃSKI

1 – Ankiety
2 – Polecenie
3 – Obowiązki ucznia
4 – Obowiązki czeladnika
5 – Obowiązki mistrza
6 – Tolerancja
7 – Braterstwo
8 – Dobroczynność
9 – Cnoty masońskie
10 – Wielki Architekt Wszechświata
11 – Worek na propozycje
12 – Sposób zwracania się do Braci
13 – Powiedziałem
14 – Loża stołowa
15 – Agapa
16 – Kolumna Harmonii
17 – Południe/północ
18 – Święta przesilenia

Rozdział X

FUNDAMENTY WOLNOMULARSTWA

1 – Landmarki
2 – Old Charges
3 – Dawne katechizmy wolnomularskie
4 – Konstytucje i przepisy
5 – Zakon
6 – Obediencje
7 – Era wolnomularska
8 – Alfabet wolnomularski
9 – Reguła Generalna Zakonu

Rozdział XI

Klaus Dąbrowski
POLSKIE OBEDIENCJE I ICH RYTY
1 – Wielka Loża Narodowa Polski (WLNP)
2 – Wielki Wschód Polski (WWP)
3 – Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski Le Droit Humain Federacja Polska (DH)
4 – Wielka Żeńska Loża Francji (WŻLF)
5 – Wielka Loża Kultur i Duchowości (GLCS)

Rozdział XII

TEKSTY PODSTAWOWE

1 – Przewodnik Szkockich Mularzy
A. Nauczanie w stopniu ucznia
B. Nauczanie w stopniu czeladnika
C. Nauczanie w stopniu mistrza
2 – Regulacje dla Mularzy
A. Nauczanie w stopniu ucznia
B. Nauczanie w stopniu czeladnika
C. Nauczanie w stopniu mistrza

dodatek

PREZENTACJA RYTU ANGIELSKIEGO TYPU EMULATION
1 – Korzenie Emulation
2 – Specyfika i charakterystyka typu Emulation
3 – Stopnie poboczne (lub side degrees): Znak i Marynarz Królewskiej Arki
4 – Królewskie Sklepienie
Przypisy autorki
Bibliografia
Indeks

Może spodoba się również…