Hipolit, Tadeusz i Artur Gliwicowie

Hipolit, Tadeusz i Arturze Gliwicowie

Forum Myśli Wolnej, październik 2022

Jest już dostępny najnowszy 94 numer Forum Myśli Wolnej, a w nim m.in. szkic autorstwa Bogumiła Woźniakowskiego o trzypokoleniowej masońskiej rodzinie Gliwiców – Hipolicie, Tadeuszu i Arturze.

Przedstawiamy poniżej fragment tekstu:

Gliwicowie, począwszy od Hipolita (1873-1943), jego syna Tadeusza (1907-1994) oraz Artura (1939-2018), syna Tadeusza, byli aktywnymi wolnomularzami. Każdy z nich doszedł do najwyższych stopni wtajemniczenia wolnomularskiego, a ponadto Hipolit (w okresie międzywojennym)oraz Tadeusz (w czasach PRL i po 1989) odegrali ważną i istotną rolę w odrodzeniu sztuki królewskiej w Polsce.
Spośród wszystkich Gliwiców najbardziej znanym, z racji swojej działalności na polu gospodarczym i politycznym w okresie II Rzeczpospolitej, jest Hipolit, urodzony 24 marca 1873 w Warszawie (według niektórych źródeł – 23, w akcie zgonu podano datę 21 maja). Pochodził z zamożnej rodziny przemysłowców. Jego ojciec Bernard Gliwitz zaliczany był do grupy sześciu największych potentatów branży metalowej na terenie Królestwa Polskiego. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie rozpoczął studia na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Noworosyjskiego w Odessie. Jako kandydat nauk matematycznych (1901) kontynuował je w petersburskim Instytucie Górniczym, uzyskując w 1906 r. tytuł zawodowy inżyniera górniczego. W latach 1892–1900 kierował w Odessie działalnością firm przemysłowych ojca. W Petersburgu wstąpił w 1904 r. do Polskiej Partii Socjalistycznej, gdzie związał się z Frakcją Rewolucyjną. Był jednym z aktywniejszych działaczy Petersburskiego Komitetu Okręgowego PPS. Swoje korespondencje zamieszczał w organach partyjnych „Przedświt” i „Naprzód”. Brał także
udział w przewożeniu broni dla Organizacji Bojowej PPS. W tym czasie…

Zachęcamy do pobrania całości artykułu ze strony Forum Myśli Wolnej:

ZOBACZ TEŻ:

“Gliwicowie…” – Elżbieta Wichrowska (Ars Regia nr 3, 1993)

Tadeusz Gliwic (Hipolit Matada) 14 VIII 1907-10 V 1994 – (Ars Regia nr 6, 1994) (pdf)

Dodaj komentarz