Constant Chevillon – Wielki Mistrz rozstrzelany przez nazistów

źródło: Terire Bergersen

Constant Chevillon (imię zakonne Tau Harmonius) (ur. 26.10.1880 – zm. 22.03.1944), patriarcha zarówno dla Eglise Gnostique Universelle jak i Eglise Gallicanne. W EGU, Harmonius zastąpił Jeana Bricaud, w ecclesia Tau Jean II – kiedy ten ostatni zmarł 21.02.1934. W odniesieniu do Eglise Gallicanne, Constant Martin Chevillon został wybrany na patriarchę, który zastąpił Jean Bricaud w dniu 5. stycznia 1936 roku otrzymał konsekrację na to centralne stanowisko od Louisa Francois Giraud. Był on dodatkowo przedstawicielem następujących zakonów ezoterycznych i inicjacyjnych: L’Ordre Martiniste de Lyon, The Order of Knights Masons of Elus Cohen oraz Ancient and Primitive Rite of Memphis-Mizraim, którego był Wielkim Mistrzem po Jeanie Bricaud (ok. 1934-1944). Constant Martin Chevillon urodził się w Annoire (Jura) 26 października 1880 roku, miał usposobienie filozoficzne i literackie, napisał kilka książek oraz niezliczoną ilość artykułów na wiele różnych tematów. Wydaje się, że Chevillon od wczesnych lat dwudziestych miał zamiłowanie do perspektywy, jaką daje przebudzenie we Francji w kierunku idei i ideału Tradycji Uniwersalnej i traktował ten temat bardziej konsekwentnie niż wielu teozofów, którzy byli bardzo oczarowani i zachwyceni tą ideą, ale brakowało im ekspertyzy rzeczywistej i konsekwentnej nauki porównawczej. Innym aspektem pracy Harmoniusa była jego wizja Duchowego i Chrześcijańskiego Socjalizmu, od czasu kiedy pewne filozofie libertariańskie i komunalistyczne zostały wprowadzone do Francji, na przykład przez Charlesa Fouriera i Antoine-Hoene’a Wronskiego, ten ostatni zresztą był jednym z nauczycieli Alphonse’a Louisa Constanta aka Eliphas Levi – ideały zawarte w tej wizji były centralne dla ezoterycznych tradycji inicjacyjnych we Francji i krajach Beneluksu. Niewątpliwie część tej żarliwości wpłynęła również na sposób, w jaki Harmonius traktował swoje liczne obowiązki jako przywódca kolegiów i zakonów o charakterze hermetycznym i ezoterycznym, a także masońskim – czerpiąc inspirację z organizacji Wolnomularstwa Egipskiego przez hrabiego Cagliostro, wliczając Ryt żeński – zdecydował, że praca masońska, którą kierował, powinna również respektować i ułatwiać specyficznie żeński rzeczywisty masoński postęp inicjacyjny – stało się to bardzo kontrowersyjne, podobnie jak późniejsze włączenie episkopatu żeńskiego, który początkowo w “nieapostolskim” Kościele gnostyckim miał pierwszeństwo dzięki konsekracji przez Doinela kobiet biskupów, tak zwanych sofistek i kapłanek – wywołało to kontrowersje w późniejszych wcieleniach Eglise Gnostique.

22 marca 1944 roku, gdzieś w okolicach Lyonu, Constant Chevillon stanął przed plutonem egzekucyjnym utworzonym przez pseudo policję. W rzeczywistości byli to kolaborujący Francuzi, z rozkazu “Parti Populaire Francais” i “M.S.R.”, po tym jak został aresztowany i przesłuchiwany przez długi okres czasu.

Od czasu okupacji Francji naziści utworzyli żelazną pięść, aby rozprawić się z różnymi ruchami i zakonami, które mogłyby stanowić zagrożenie dla ich nowej Rzeszy, wśród których były przede wszystkim zakony masońskie, zwłaszcza te, które rozwinęły się na ziemi francuskiej, autonomiczne od czasów rewolucji francuskiej, a także te, które rozwinęły się w Anglii, jak np. chartia Yarkera obrządku Memphis-Mizraim.

Zamiast postawić go przed sądem za rzekomą działalność wywrotową, nazistowski rząd okupacyjny i jego pionki postanowiły go anonimowo zastrzelić. W ten sposób zakończył się bardzo płodny, a jednocześnie pełen frustracji okres podziemnej pracy ezoterycznej w Europie, z którego wynikła sytuacja, która do dziś prześladuje kontynentalne kręgi wtajemniczonych i gnostyckie.

Milko Borgaard pisze w swojej pracy na temat FUDOSI:

“Wielu członkom i dostojnikom inicjacyjnych bractw i stowarzyszeń groziła śmierć, lub po prostu umieszczono ich w obozach koncentracyjnych.

Robert Ambelain, bliski przyjaciel Chevillona, miał żonę i dziecko, oboje zostali deportowani do obozów koncentracyjnych. Jean Mallinger był nieustannie prześladowany przez Gestapo. O. Serge Hutin (Sar Pascal), który był Archontem “spraw zagranicznych” dla “Ordre Hermetistse Tetramegiste et Mystique” (Zakon Hermesa), został aresztowany w Cherbourgu, we Francji. Został deportowany do “Camp-Neuengam”, gdzie zmarł w lutym 1945 r. Nico Wolff (Sar Ignis) został aresztowany 5 marca 1943 r. i deportowany do “Camp Flossenburg”, gdzie zmarł 22 kwietnia 1943 r. po długich torturach. Raoul Fructus , który był przewodniczącym Wielkiej Rady Rytu Memphis-Misraim (w ramach F.U.D.O.S.I., część 5-6), zmarł po deportacji w 1945 roku.”