wolnomularstwo.pl
Andrzej Rusław Fryderyk Nowicki (urodził się 27 maja 1919 w Warszawie.
Jego rodzicami byli Zbigniew Ludwik Nowicki (1892-1942) i Zofia Waleria ze Słubickich (1896-1977).
W latach 1930-1937 chodził do państwowego gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. Nauczyciele: Stefan Bernard Drzewieski (język polski), Juliusz Krzyżanowski (łacina i propedeutyka filozofii), Carlo Verdiani (język włoski); świadectwo dojrzałości 5.6.1937. Zajęcia pozaszkolne: czteroletni kurs filozofii i marksizmu na Studium Kazimierza Czapińskiego (1935-1939).
W latach 1937-1939 studiował filozofię, psychologię i italianistykę na Uniwersytecie Warszawskim, (nauczyciele: Władysław Tatarkiewicz, Władysław Witwicki, Tadeusz Kotarbiński), później na Uniwersytecie Podziemnym (1939-1944) i we Włoszech (kilkumiesięczne stypendia w latach 1959, 1963, 1969, 1972 m.inn. Turyn, Florencja, Rzym, Neapol, Lecce, Genua , Mediolan).
Magisterium: Filozofia Heraklita, październik 1943 (pod kierunkiem prof.Wł.Tatarkiewicza na Uniwersytecie Podziemnym). Asystentura (podziemna) u prof.Antoniego Bolesława Dobrowolskiego (1943-1944).
Doktorat: Co to są czyny bohaterskie … (pod kierunkiem prof. Wł. Tatarkiewicza, jesień 1947, promocja 18 lutego 1948 na Uniwersytecie Warszawskim)
Habilitacja: Centralne kategorie filozofii Giordana Bruna, PWN 1962 (kollokwium habilitacyjne na Uniwersytecie Warszawskim 10 kwietnia 1962)
Ważniejsze prace Andrzeja NOWICKIEGO z lat 1936-2002 ponad 1200 pozycji
(w tym w języku polskim przeszło 1000, włoskim 142, reszta w 10 innych językach)
Pierwsza praca naukowa: William McDougall, „Przegląd Filozoficzny” 1939, nr 2 , s.177-186.
Napisał około 50 książek.
Najważniejsze z nich to:
Centralne kategorie filozofii Giordana Bruna, Warszawa 1962
Centralne kategorie filozofii Vaniniego, Warszawa 1970
Człowiek w świecie dzieł, Warszawa 1974
Portrety filozofów w poezji, malarstwie i muzyce, Lublin 1978,
Nauczyciele, Lublin 1981
Zarys dziejów krytyki religii. Starożytność, Warszawa 1986.
Spotkania w rzeczach, Warszawa 1991
Filozofia masonerii u progu Siódmego Tysiąclecia, Gdynia 5997
Antologie:
Wypisy z historii krytyki religii, Warszawa 1962
Filozofowie o religii, 2 tomy, Warszawa 1960, 1963
Filozofia włoskiego Odrodzenia, Warszawa 1967
Filozofia francuskiego Odrodzenia, Warszawa 1973
Współczesna filozofia włoska, Warszawa 1977
Giordano Bruno, Warszawa 1979
Vanini, Warszawa 1987
Prace o myślicielach polskich:
Kopernik – człowiek Odrodzenia, Warszawa 1953
Grzegorz z Sanoka, Warszawa 1958
Wykłady o krytyce religii w Polsce, Warszawa 1965
Witwicki, Warszawa 1982
Kazimierz Łyszczyński, Warszawa 1989
Prace literackie:
Ostatnia noc Vaniniego, Katowice 1976
Lampa trzydziestu spotkań, Katowice 1980
Uczeń Twardowskiego, Katowice 1983
Prace zbiorowe pod redakcją Andrzeja Nowickiego:
Czas w kulturze, Lublin 1983
Studia z inkontrologii, Lublin 1984
Filozofia przestrzeni, Lublin 1985
W 400-lecie urodzin Vaniniego, Lublin 1985
Struktura podmiotu, Lublin 1988
Filozofia kultury (Annales UMCS, Philosophia t. X), Lublin 1990
Filozofia warsztatu, Lublin 1990
Filozofia portretu, Lublin 1991
Filozofia snów (Annales UMCS, t XX), Lublin 1995.
Ważniejsze opracowania, recenzje i wzmianki o Andrzeju NOWICKIM
(840 pozycji w 17 różnych językach)
W latach 1952-1991 pracował w szkolnictwie wyższym (Uniwersytet Warszawski 1952-1963, Uniwersytet Wrocławski – kierownik Katedry Historii Filozofii i Wrocławskiego Ośrodka Studiów nad Filozofią Włoskiego Odrodzenia, 1963-1973, Uniwersytet Marii Curie Skłodowskiej w Lublinie, kierownik Zakładu Filozofii Kultury, 1973-1991). Docent (1962), profesor nadzwyczajny (1971), profesor zwyczajny (1976).
Wykształcił 35 doktorów i 112 magistrów. pośród nich 10 jest profesorami.
We Włoszech był 16 razy, łącznie 1143 dni w 128 miastach. W latach 1947-1999 wygłosił 45 odczytów (o treści filozoficznej w języku włoskim).
W latach 1934-1937 należał do socjalistycznej organizacji młodzieży szkół średnich „Spartakus”, następnie w latach 1937-1939 do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, w roku 1942 był w Związku Walki Zbrojnej. W latach 1942-1944 był członkiem władz Wydziału Młodzieży PPS i oficerem politycznym III Kompanii im.Komuny Paryskiej w batalionie OW PPS im.Jarosława Dąbrowskiego. , redaktorem naczelnym miesięcznika „Światło” i członkiem komitetu redakcyjnego miesięcznika „Młodzież Socjalistyczna” (1944), W czasie Powstania Warszawskiego kierował pracą kulturalno-oświatową Ekspozytury Starostwa Powstańczego Warszawa Północ. W latach 1942-1948 należał do Polskiej Partii Socjalistycznej.
Na przełomie lat 1944-1945 pracował przez kilka miesięcy w dziale geologicznym Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Od 23 maja 1945 do 4 sierpnia 1945 był sekretarzem osobistym Prezesa Rady Ministrów, Edwarda Osóbki Morawskiego. W końcu lipca 1945, przebywał w Poczdamie. Od września 1945 do maja 1947 pracował jako attaché Ambasady Polskiej w Rzymie. Od jesieni 1947 do grudnia 1948 pracował w Wydziale Zagranicznym CKW PPS i (do końca 1950) w redakcji tygodnika Świat i Polska”.
W roku 1957 był jednym z założycieli Stowarzyszenia Ateistów i Wolnomyślicieli i w latach 1957-1962 przewodniczącym Zarządu Głównego tej organizacji. W latach 1957-1969 był także członkiem prezydium ZG Towarzystwa Szkoły Świeckiej, a od kwietnia 1969 do lat 90-tych członkiem prezydium Towarzystwa Kultury Świeckiej.
W latach 1956-1958 był jednym z organizatorów Polskiego Towarzystwa Religioznawczego, w latach 1958-1973 członkiem Zarządu, w latach 1973-1988 prezesem, a od 26.9.1988 prezesem honorowym. Był także założycielem i (w latach 1957-1981) redaktorem naczelnym czasopisma „EUHEMER, PRZEGLĄD RELIGIOZNAWCZY”, a w latach 1982-1989 członkiem komitetu redakcyjnego.
Działalność wolnomularska
Od 14 kwietnia 1994 w loży masońskiej „Europa”, od 23 marca 1995 w stopniu Mistrza, od 13 lipca 1997 do 10 listopada 2001 był – przez cztery kolejne kadencje – Wielkim Mistrzem Wielkiego Wschodu Polski. Od 10 listopada
W roku 2001 został mu nadany tytuł Honorowego Wielkiego Mistrza Wielkiego Wschodu Polski.
Rodzina
Małżeństwo – 26 grudnia 1942. Żona Zenobia Natalia Skrzek. Troje dzieci: Przemysław Andrzej Nowicki, ur. 28.9.1944 w Warszawie, Światosław Florian Nowicki, ur. 25.1.1947 w Mediolanie, Kinga Jawnuta Nowicka – Lohmann, ur.15.10.1948 w Warszawie.
Inne zainteresowania
Tematy, którymi Andrzej Nowicki zajmował się hobbystycznie: kaligrafia chińska, zbieranie portretów filozofów, poetów i kompozytorów.
Obecność hasła „NOWICKI Andrzej” w słownikach biograficznych :
* Wizerunki filozofów i humanistów polskich. Wiek XX, Kraków 2000, s. 249-253
* Polska filozofia powojenna, Warszawa 2001, t. II, s. 113-127
* Słownik filozofów polskich, Poznań 1999, s. 135-137
* Złota Księga Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków, Gliwice 2001, s. 366
* Wolnomularze polscy w kraju i na świecie 1821-1999. Słownik biograficzny (Ludwik Hass), Warszawa 1999, s. 343-344
* Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, ed.3, Warszawa 1993, s. 504-505,ed.4, Warszawa 2001, s.662-663
* Marquis Who`s Who in the World (w kilkunastu kolejnych wydaniach) i w innych angloamerykańskich słownikach biograficznych.m.in. wyd. XIX, 2002
Andrzej Nowicki zmarł 1 grudnia 2001 roku po krótkiej, ciężkiej chorobie.
