Ludwik Sobański, więzień za Polskę, wolnomularz

(Rzeczpospolita, 13.02.2019, Materiał powstał we współpracy z Fundacją XX. Czartoryskich)

 

Stulecie odrodzenia polskiej państwowości to dobra okazja, by wspominać mniej znanych bohaterów naszej niepodległości. Zwłaszcza tych, których tragiczne losy są świadectwem poświęceń kolejnych pokoleń dla sprawy ojczystej. Do nich należy Ludwik Sobański, działacz Towarzystwa Patriotycznego i więzień carski.

Ludwik Sobański urodził się w 1791 roku jako syn Michała, podstolego winnickiego i Wiktorii z Orłowskich, znanej z działalności dobroczynnej. Nauki pobierał w słynnych „Atenach Wołyńskich”, czyli krzemienieckim liceum i w Paryżu. Z Francji wrócił akurat w czasie, gdy kończyła się ważna epoka i kształtował nowy europejski porządek – na przełomie 1814 i 1815 roku. Zaangażował się w działalność wolnomularską. W szeregach wolnomularzy nie brakowało osób lojalnych wobec władz zaborczych. Trudno zresztą mieć za złe, że wiele osób, w tym luminarze kultury i gospodarki, uważało odbudowę kadłubowego Królestwa Polskiego za niesamowicie hojny carski gest. Z perspektywy XXI wieku to, co działo się dwa wieki temu, oceniamy bogatsi o dziejowe doświadczenia.

Ludwika Sobańskiego wolnomularstwo zaprowadziło w zgoła innym kierunku – do patriotycznej konspiracji. W 1821 roku, kiedy przebywał w Warszawie…

Mer Nicei: moje miasto potrzebuje masonerii

(źródło: zespół wolnomularstwo.pl, 13.02.2019)

 

– Piąte miasto Francji potrzebuje masonerii – zapewniał wolnomularzy mer Nicei. Jak podkreślał, tym czym działalność polityczna powinna się inspirować, jest przede wszystkim, masońska formacja. Wymienił też swoich „idoli”.

Blog masoński tygodnika L’Express poinformował, że 6 lutego, Christian Estrosi (Republikanie), mer Nicei, wraz z jego pierwszym zastępcą Philippem Pradalem, uczestniczył w zebraniu masonów (Tenu Blanche Fermée) zorganizowanym przez Lożę Garibaldi, której członkowie mają na sobie czerwone koszule i czarne szaliki, tak samo jak ubierał się urodzony w Nicei włoski rewolucjonista, Giuseppe Garibaldi. Loża ta wchodzi w skład największej francuskiej obediencji Wielkiego Wschodu Francji (GODF).

Zebranie wolnomularzy odbyło się w nicejskim zborze GODF w dzielnicy Port. Christian Estrosi, były minister przemysłu w rządzie Nicolasa Sarkozyego, mówił o „laickości i obywatelstwie w obliczu komunitaryzmu i radykalizacji”. Oddał hołd René Cassin, jednemu z autorów Uniwersalnej Deklaracji Praw Człowieka i Simone Veil, której Francja „zawdzięcza” ustawę legalizującą aborcję. Dla Estrosiego „była to kobieta z deportacji, która stała się bohaterką walki kobiet”, będącą wzorem dla jego działań.

Mówiąc o masonerii polityk deklarował: „Rolą mera jest…

 

przeczytaj więcej na stronie PSh24.pl:

ean-Philippe Hubsch - nowy Wielki Mistrz WWF

Odszedł Jan Olszewski (20.08.1930-07.02.2019)

(źródło: zespół wolnomularstwo.pl, 08.02.2019)

 

Wczoraj, 7 lutego 2019 zmarł Jan Olszewski, były premier (1991-1992) Rzeczypospolitej Polskiej. 

Urodził się w roku 1930 w Warszawie. Podczas okupacji hitlerowskiej był  członkiem konspiracyjnego harcerstwa Szarych Szeregów, a w trakcie powstania warszawskiego — łącznikiem na terenie Pragi. W 1976 roku uczestniczył w zakładaniu Komitetu Obrony Robotników, był też jednym ze współautorów listu 59. Był doradcą “Solidarności” i występował jako oskarżyciel w procesie o zabójstwo księdza Jerzego Popiełuszki. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Jego rząd upadł w 1992 roku, po tak zwanej “nocy teczek”. W 2009 roku Jan Olszewski został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego  Orderem Orła Białego.

życiorys wolnomularski:

Do wolnomularstwa został przyjęty 1 maja 1962 roku w loży “Kopernik” (loża niezależna, od 27 XII 1991 Wielka Loża Narodowa Polski) w Warszawie, tu 24 października 1964 nadano mu stopień Mistrza; 1971-1973 piastował w niej godność Drugiego Dozorcy, 1975-1981 i 1986-1991 – Mówcy. W 1991 został wybrany Wielkim Przysposobicielem Wielkiej Loży Narodowej Polski. Później wycofał się (“uśpił się”).

(L.Hass, Wolnomularze Polscy w kraju i na świecie 1821-1999. Rytm, Warszawa 1999). Zdjęcie: Wikipedia.