Pamiątki olsztyńskich masonów

źródło: Strona wydarzenia FB organizowanego przez MOK Olsztyn, zdjęcie: kamienica przy ulicy ulica Bema 4, Olsztyn

Wolnomularstwo – osnuty tajemnicami ruch, który narodził się w osiemnastowiecznej Anglii, a następnie rozpowszechnił po całym świecie – obecny był także w Olsztynie. Na przełomie XIX i XX wieku adeptami sztuki królewskiej byli tu przedstawiciele władz miejskich, urzędnicy, nauczyciele, przedsiębiorcy, przedstawiciele wolnych zawodów, architekci. Olsztyńscy masoni zostawili też po sobie w naszym mieście liczne ślady, których obecność uzmysłowi nam Rafał Bętkowski.

Pamiątki olsztyńskich masonów
30 kwietnia (piątek) / godz. 9:30
https://www.youtube.com/user/MOKOlsztyn oraz fb MOK Olsztyn

Kliknij obrazek, by dołączyć do wydarzenia:

USA: Odwieszenie lóż ukaranych za spotkania online

źródło: Freemasonry for Dummies, 22 kwietnia 2021, zdjęcie: Ronald C. Mitchum – nowy Wielki Mistrz WL AFM Południowej Karoliny

Wiadomości z dorocznej sesji Wielkiej Loży A.F.M. Południowej Karoliny donoszą, że zgromadzeni członkowie przeważającą większością głosów unieważnili styczniowe wydalenie Byłego Wielkiego Mistrza Michaela D. Smitha i przywrócili jego masońską kartotekę.
Dodatkowo, dwóm lożom, którym WM Disher cofnął karty – Union-Kilwinning Lodge nr 4 i Landrum Lodge nr 278 – przywrócono je, z zaleceniem wycofania zarzutów przeciwko nim.
Wygląda na to, że masoni z Karoliny Południowej wspólnie starają się wymazać bitwy i dramaty z ostatniego roku i pozwolić, aby zwyciężyła mądrość. Wybory Wielkich Oficerów odbyły się w piątek 23 kwietnia, nowym Wielkim Mistrzem został wybrany Ronald C. Mitchum.

Rozwiązany właśnie problem został przez nas opisany tutaj:

Anglia: Powstaje loża młodych masonów

źródło: The Times, 24 kwietnia 2021

Brytyjscy masoni nie ukrywają, że potrzebują młodszych członków.
Wolnomularze którzy od 300 lat trzymają się swoich zwyczajów, jednak otwierają lożę skierowaną do młodych ludzi, aby walczyć ze spadkiem liczby członków.
Po tym, jak w latach powojennych brytyjscy masoni mogli poszczycić się aż pół milionem braci – w tym Sir Winstonem Churchillem i księciem Edynburga – liczba członków Wielkiej Zjednoczonej Loży Anglii spadła do 192.818.
Loża, która zostanie otwarta w tym roku będzie prowadzona jedynie przez młodych członków, a trzy główne stanowiska – Sekretarza, Skarbnika i Mistrza Ceremonii – zajmą mężczyźni poniżej 35 roku życia.
Jej działalność będzie kładła nacisk na inicjatywy związane z ochroną środowiska i zdrowiem psychicznym. Będzie też organizować więcej imprez towarzyskich niż inne tradycyjne loże.
Chociaż około 65 procent masonów jest w wieku od 50 do…

Przeczytaj więcej na stronie The Times:

https://www.thetimes.co.uk/article/freemasons-make-no-secret-of-need-for-younger-members-0pgtcm3fj

Miecze, gladiusy i sztylety – Michel Reconciat

źródło: strona GLCS – Polska

Michel-Renonciat---Miecze-gladiusy-i-sztylety

Na rynku literatury masońskiej ukazała się długo oczekiwana książka Michela Renonciat’a pt. “Miecze, gladiusy i sztylety”. Jest to obszerna i pięknie wydana praca z ponad 500 ilustracjami oraz tekstami poświęconymi masońskiej broni białej. François Geissmann i Marc-Henri Cassagne, kuratorzy Museum Grande Loge Nationale Française w Paryżu, tak ją recenzują:

„Książka <<Miecze, gladiusy i sztylety>> Michela Renonciat’a wprost „wycina” zwykłe prace poświęcone masonerii. Po raz pierwszy bowiem pokazano tak szeroką panoramę tematu nieodkrytego nie tylko przez masonów i kolekcjonerów broni białej, ale również przez osoby zainteresowane masońską historią i symboliką.

Pokojowe użycie broni białej podczas masońskich ceremonii jest historyczną cechą masonerii francuskiej. Kiedy w latach 1725-30 we Francji pojawiła się masoneria, zasada równości braci zetknęła się z nierówną organizacją społeczeństwa, której widocznym symbolem było noszenie miecza zarezerwowanego jedynie dla szlachty. Geniusz miał wówczas ustanowić „równość płynącą z góry”: nie przez zakazanie szlachcicom noszenia miecza w loży, ale przez rozszerzenie tego przywileju na wszystkich murarzy, zarówno tych szlachetnie urodzonych jak i zwykłych obywateli.

Rycerska broń par excellence – miecz – wpasował się w praktykę masońską tym mocniej, że...

Przeczytaj więcej na stronie Prowincji Polskiej GLCS:

Szprotawa – dawny ośrodek wolnomulastwa

źródło: Urszula Abucewicz, Gazeta Wyborcza, 17.04.2021, zdjęcie: Sławomir Milejski 

Co wspólnego ma Johnny Depp z pewnym polskim miasteczkiem? Jakie tajemnice skrywa dom, którego ozdobą są dwa ogromne świeczniki? I jaką wiadomość chce nam przekazać uśmiechnięty Barnaba? Witajcie w Szprotawie, miejscu nieoczywistym. Niczym w kalejdoskopie można tu przyglądać się niezwykłym, różnobarwnym historiom i krok po kroku odkrywać magię.

NAZWA: Szprotawa 

LOKALIZACJA: województwo lubuskie, leży nad rzekami: Bobrem i Szprotawą

ISTNIEJE OD: najwcześniejsze dzieje miasta owiane są tajemnicą. Kronikarz Thietmar pod datą 1000 wymienia osadę plemienia Dziadoszyców zwaną Ilva bądź Ilua. Prawa miejskie przyznano Szprotawie przed 1260

ZNAKI SZCZEGÓLNE: miejsce spotkania Ottona III z Bolesławem Chrobrym. Miasteczko, w którym silne piętno odcisnęły zakonnice ze zgromadzenia sióstr Magdalenek. Gmach klasztoru, który zachował się do dzisiejszych czasów, został odrestaurowany i stanowi perełkę miasta. Szprotawa była ośrodkiem wolnomularstwa. W mieście urodził się Heinrich Göppert, pierwszy dyrektor Ogrodu Zoologicznego we Wrocławiu. Niegdyś nazywana była dolnośląską Wenecją. 

***

Po mieście oprowadzą nas Maciej Siwicki, nauczyciel, historyk i samorządowiec, szprotawianin w drugim pokoleniu oraz Maciej Boryna, przewodnik, regionalista, pracownik szprotawskiego magistratu, wcześniej związany z Muzeum Ziemi Szprotawskiej. 

Dolnośląska Wenecja

– Na przedwojennych pocztówkach niemieckich możemy przeczytać: “Pozdrowienia ze Szprotawy na Dolnym Śląsku”, dlaczego? Bo historycznie miejscowość leży na Dolnym Śląsku, choć dzisiaj należy do woj. lubuskiego – zaczyna opowieść Maciej Siwicki. – Miasto z każdej strony otoczone jest lasami, położone nad dwiema rzekami Bóbr i Szprotawa i, co mnie bardzo cieszy, powraca do swojej przedwojennej tradycji…

Przeczytaj więcej na stronie GAZETA.pl Podróże:

Odszedł ksiażę Filip, małżonek Elżbiety II

źródło: CNN, wnet.fm, 08.04.2021

Książę Filip, wieloletni towarzysz życia brytyjskiej królowej Elżbiety II, patronki brytyjskiej masonerii, zmarł dziś rano – poinformował Pałac Buckingham. Miał 99 lat.

W oświadczeniu możemy przeczytać: “Z głębokim smutkiem Jej Wysokość Królowa ogłasza śmierć swojego ukochanego męża, Jego Królewskiej Wysokości Księcia Filipa, Księcia Edynburga. Jego Królewska Wysokość odszedł spokojnie dziś rano na zamku Windsor. Dalsze komunikaty zostaną podane w odpowiednim czasie. Rodzina Królewska łączy się z ludźmi na całym świecie w żałobie po jego stracie.

Książę został przyjęty do Szpitala Króla Edwarda VII w Londynie 17 lutego po tym, jak źle się poczuł. Pałac potwierdził później, że był leczony z powodu infekcji. Bartholomew’s Hospital, również w Londynie, gdzie lekarze kontynuowali leczenie infekcji, a także przeprowadzili badania pod kątem istniejącej wcześniej choroby serca. Po operacji serca książę został wypisany ze szpitala w połowie marca.

*

Małżonek 93-letniej monarchini był patronem, przewodniczącym lub honorowym członkiem ok 800 organizacji i stowarzyszeń.  Był m.in. wolnomularzem, w 2013 obchodził 60-lecie przynależności do masonerii.

Pochodzący z duńsko-niemieckiego rodu Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg  Filip,  książę Edynburga urodził się w Grecji, w tamtejszej rodzinie panującej. Jego rodzina została wygnana z Grecji na początku lat 20-tych. Kształcił się we Francji, w Niemczech i w Wielkiej Brytanii. Ostatecznie, m.in. ze względu na angielskie powiązania części swojej rodziny (Mountbatten) związał się z koroną brytyjską. Od 1939 roku przez całą wojnę służył w Royal Navy.

20 listopada 1947, po zrzeczeniu się greckich tytułów królewskich, zmianie nazwiska na Mountbatten, przejściu na anglikanizm i otrzymaniu brytyjskiego obywatelstwa zawarł związek małżeński z następczynią tronu, córką króla Jerzego VI Elżbietą, od 1952 panującą jako Elżbieta II.