źródło: Blog Zaginione Słowo Dawida Steinkellera. ilustracja: Freemasonry Matters
Czas nadszedł, aby zająć się jednym z ważniejszych symboli w Wolnomularstwie. Podręcznik Ucznia Wielkiej Loży Kultur i Duchowości twierdzi, że wyraża on dualizm, nad który Wolnomularz_ka musi nauczyć się wnieść. „Wolnomularz, jako Inicjowany, powinien umieć odnaleźć Trzeci Element, który pozwoli mu zjednoczyć przeciwieństwa. Dzięki temu przestanie on przeciwstawiać sobie Myśl i Materię, Wszechświat i Człowieka” – tłumaczą Wielcy Mistrzowie G∴L∴C∴S∴.
Wykładania ta dotyczy „Mozaikowego Bruku”, który bywa również nazywany w innych Obediencjach „Posadzką Mozaikową” lub po prostu „Mozaiką”. To jednak ta pierwsza wersja wydaje mi się najwłaściwszym tłumaczeniem. Fr. pavé i ang. pavement oznaczają właśnie „bruk”, czyli nawierzchnie zewnętrzną, znajdującą się pod gołym niebem, podczas gdy „posadzka” kojarzy się bardziej z nawierzchnią wewnętrzną, odaszoną. A zatem gdy Wolnomularz_ka pracujący_a w Loży Ucznia_enicy spojrzy pod nogi, szybko powinien_na pojąć, że długa jeszcze przed nim/nią droga. Poza tym, sformułowanie „Mozaikowy Bruk” zdaje się łączyć przeciwności: bruk jest konotowany w języku polskim bardziej negatywnie, a mozaika – pozytywnie. Trzymamy zatem w dłoni klucz…
Zwróćmy uwagę, że we współczesnych Świątyniach wolnomularskich Bruk Mozaikowy jest najczęściej reprezentowany przez niewielki „długi kwadrat” (długości dwóch połączonych kwadratów ułożonych na osi Zachód-Wschód) składający się z białych i czarnych pól ułożonych naprzemiennie. Znajduje on się w środku Loży i jest okrążony Filarami. Na nim w trakcie Prac jest rozwijany lub rysowany na czarnej kartce Obraz Loży. Ten sposób umiejscowienia Bruku Mozaikowego nie jest do końca właściwy, Bruk powinien bowiem pokrywać całość posadzki Świątyni z wyjątkiem Wschodu.
Połączenie lub pojednanie przeciwności
Symbol ten niejednokrotnie bywa również źle interpretowany przez młodych_e Wolnomularzy_ki jako zwycięstwo dobra nad złem, albo przynajmniej takie jego pojednanie, w którym zło zostaje przezwyciężone przez dobro. Tymczasem Katechizmy i Rytuały jasno mówią o „pojednaniu przeciwności” lub „połączeniu przeciwieństw” niczym w Nietzscheańskim wzniesieniu się „poza dobro i zło”. S∴ Irène Mainguy odwołuję się wprost do tego pojęcia, kiedy pisze: „Gdy Wolnomularz poczyni wystarczające postępy, wzniesie się ponad dobro i zło, a zatem osiągnie wystarczające umiejętności poznawcze, aby móc udać się tam, gdzie wzywa go obowiązek.”
Mozaikowy Bruk daje Uczniowi lub Uczennicy do zrozumienia, że logiczne myślenie nie wystarczy; że znalazł się on_a u jego kresu; że aby pojąć Prawdę, Absolut lub Transcendencję, aby odszyfrować Hieroglif, jakim jest Stworzenie i Stwórca; żeby z Profana przeistoczyć się w prawdziwie Inicjowanego_ą – musi on_a pojąć moc i prawdę tkwiącą w paradoksie.
Klasyczne interpretacje
Wróćmy jednak do początku. Większość starodruków masońskich potwierdza obecność Mozaikowego Bruku w Świątyni Wolnomularskiej [3]. Dla B∴ Boucher francuski przymiotnik mosaïque pochodziłby od łacińskiego mosaico, który z kolei zapożyczony został od średniowiecznego musaicum, ten zaś od antycznego musivum. Ten ostatni rzeczownik byłby łacińskim odpowiednikiem greckiego mouseion, a zatem „świątyni Muz i Sztuk”, od którego pochodzi współczesne „muzeum” [4].
Samuel Prichard w swoim Masonry Dissected podaje następujące nauczanie:
przeczytaj więcej na stronie blogu Zaginione Słowo Dawida Steinklellera:
Zobacz też:
cdn…