Poniżej zamieszczamy fragment książki Irène Mainguy Symbolika Masońska Trzeciego Tysiąclecia
Ołtarz Przysiąg winien – zgodnie z obyczajem Antientsów – znajdować się na pulpicie Czcigodnego Mistrza, ale najczęściej przyjmuje on postać niewielkiego mebla umiejscowionego tuż obok niego, u podnóża lub u szczytu trzech stopni wyznaczających Wschód. O wiele rzadziej jest on usytuowany w samym środku podługowatego kwadratu, który wyznacza kształt loży. Na tym podwyższeniu układa się ważne symboliczne przedmioty.
Na ołtarzu przysiąg znajduje się otwarta Księga Świętego Prawa: Biblia winna znajdować się w loży na ołtarzu Czcigodnego Mistrza wraz z węgielnicą i cyrklem, symbolizują one razem Trzy Wielkie Światła Wolnomularstwa.
W Przewodniku Szkockich Mularzy czytamy:
P – Gdy otrzymaliście światło, co zauważyliście?
O – Biblię, węgielnicę i cyrkiel.
P – Co powiedziano wam, że one reprezentują?
O – Trzy wielkie światła wolnego mularstwa.
P – Co one oznaczają?
O – Biblia reguluje nasze prawa i rządzi nimi, węgielnica – naszymi czynami, a cyrkiel wskazuje na granice, których nie wolno nam przekraczać wobec innych ludzi, a w szczególności wobec naszych braci[i].
Trzy Wielkie Światła Wolnomularstwa tworzą symboliczną całość, według Ubaldo Triaca intencją masonów nie jest dosłowna interpretacja treści zawartych w świętej księdze, lecz odczytanie jej za pomocą symbolicznego znaczenia przypisanego cyrklowi i węgielnicy. Księga Świętego Prawa jest zatem symbolem i z tego powodu winna być traktowana na równi z innymi masońskimi symbolami[ii].
Księga Świętego Prawa jest księgą zawierającą stwórcze Słowo ukazane pod postacią objawienia. Tradycja – taka, jaką ukazuje ją ów wolumin, w jej ezoterycznym sensie – stanowi podstawę poznania i kontemplacji. Wiekuisty stworzył świat za pośrednictwem Słowa, które stało się ciałem dzięki świętemu językowi i zwrotom rytualnym zawierającym pierwotną substancję. Zamknięta księga skrywa tajemnicę, a otwarta wyjawia to, co ukryte. Owa księga posiada podwójny przekaz: pierwszy to wiedza zewnętrzna podana pod postacią dogmatów i moralnych praw o charakterze egzoterycznym; drugi to kosmogonia zawierająca treści symboliczne, które należy odszyfrować i które posiadają wymiar ezoteryczny. Pierwszy nie wyklucza drugiego, wręcz przeciwnie – drugi oświeca ten pierwszy, otwiera go na wielorakie interpretacje i pozwala przekroczyć wąskie granice dualizmu.
Niektórzy uważają, że Księga Świętego Prawa zawiera ponadczasową Tradycję, rozumianą bardziej jako relację pomiędzy Prawdą a Mądrością niż jako zbiór moralnych zasad, którymi winien kierować się każdy Wolnomularz.
[i] P. Noël (red.), dz. cyt., s. 52.
[ii] U. Triaca, A propos des „Landmarks”. Exposé en sept points et l’intention des maîtres Maçons, Paris 1952, s. 22.
