wolnomularstwo.pl
Inaczej z kolei podchodzą do kwestii wolnomularstwa kościoły reformowane: ewangelicko-augsburski (luterański) oraz ewangelicko-reformowany (kalwiński) w Niemczech, Holandii, krajach skandynawskich czy kościół anglikański w Wielkiej Brytanii i USA. W Anglii, Holandii i w krajach Skandynawii głowami narodowych kościołów są monarchowie, którzy jeśli nie piastują równocześnie funkcji wielkich mistrzów lokalnych obediencji, to przynajmniej są ich formalnymi protektorami (jak królowa Anglii i królowa Danii). Zazwyczaj stanowisko wielkiego mistrza przypada w tych krajach następcom tronu, względnie – jak obecnie w Anglii – członkowi rodziny królewskiej. Zasady te podkreślają państwowy charakter tak kościołów jak i masonerii i utwierdzone są tradycją, która sięga połowy XVIII w. Teolodzy wyznań reformowanych traktują niekiedy wolnomularstwo jako ezoteryczną manifestację religii chrześcijańskiej. Stanowisko to, choć życzliwe wobec masonerii, nie jest jednak akceptowane przez wolnomularzy, ponieważ zaciera granicę pomiędzy „sztuką królewską” i religią.
Tadeusz Cegielski, Polubić wolnomularstwo
Kościół Ewangelicki a wolnomularstwo – Leopold Schikora
Wolnomularstwo – nieślubne dziecko protestantyzmu? – Dawid Steinkeller
Doświadczenie konwersji, a doświadczenie inicjacji – Dawid Steinkeller
*
FREEMASONRY AND PROTESTANTISM (FREEMASONRY.network – polski portal anglojęzyczny)
