Tag: wolnomularstwo regularne

źródło: wolnomularstwo.pl

26 listopada 2016 odbyły się w Warszawie uroczystości upamiętniające obudzenie dwadzieścia pięć lat temu Wielkiej Loży Narodowej Polski, a jednocześnie 235 rocznicę powstania Wielkiej Loży Narodowej Wielkiego Wschodu Polski w 1781 roku.
Wielki Mistrz Jacek Klocek przyjął w imieniu Wielkiego Warsztatu dostojnych gości z licznych obediencji zagranicznych, na czele z przedstawicielstwem Wielkiej Zjednoczonej Loży Anglii, Loży Matki światowego wolnomularstwa konserwatywnego.

Do normalnego życia masońskiego struktury tego nurtu wolnomularstwa w Polsce zaczęły się budzić po roku 1989. Podobnie jak po 1918, także po 1989 r. w odbudowie polskiej masonerii pomógł Wielki Wschód Włoch. Przy jego pomocy 27 grudnia 1991 r. została obudzona Wielka Loża Narodowa Polski. Istniały wówczas trzy loże: „Kopernik”, „Walerian Łukasiński” oraz „Przesąd Zwyciężony”. O tym akcie erygacyjnym powiadomiono 70 obediencji wolnomularskich tzw. regularnych, w wyniku czego otrzymano szereg listów gratulacyjnych.

W tym samym roku podjęto prace mające na celu reaktywowanie struktur wyższych stopni. 20.10.1991 r. trzem mistrzom nadano w trybie przyspieszonym stopnie od 4. do 32. (wszystkie, prócz najwyższego). Miało to miejsce w północnoamerykańskiej placówce stopni wyższych przy jednostkach wojskowych NATO, w Plankstadt koło Mannheim w Niemczech. 8.5.1993 r. na wyższe stopnie szkockie podniesiono kolejnych dziewięciu adeptów wolnomularskich. Tym razem w Bukareszcie, pod przewodem wielkiego komandora Rady Najwyższej Jurysdykcji Południowej USA. Najwyższy, 33. stopień, jedenastu polskich masonów otrzymało 18.10.1993 r. w Waszyngtonie. Tego samego dnia powstała Polska Rada Najwyższa – jednostka organizacyjna, odrębna od Wielkiej Loży, zarządzająca wyższymi stopniami, na czele której stanął Tadeusz Gliwic. Jej oficjalna instalacja w Polsce miała miejsce 1.10.1994 r.

Niezwykle ważną datą w funkcjonowaniu polskiej masonerii był 22 luty 1993 r., kiedy to na podstawie wniosku Komitetu Założycielskiego Wielkiej Loży Narodowej Polski, na posiedzeniu jawnym Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, Wydział VII Cywilny i Rejestrowy, postanowiono o wpisaniu WLNP do rejestru stowarzyszeń i tym samym uzyskaniu przezeń osobowości prawnej. Po raz pierwszy w historii polskiej masonerii miała ona zacząć działać jako formalnie zarejestrowane stowarzyszenie. Jak komentowała to wkrótce redakcja kwartalnika “Ars Regia”: “Dziś, w nowych warunkach historycznych, w III Rzeczypospolitej, wolnomularze polscy z ufnością i wiarą w przyszłość odkrywają swoje warsztaty, aby – zgodnie z zasadami sztuki królewskiej służyć ‘ludzkości, swojej Ojczyźnie i sobie’”.