wolnomularstwo.pl
(…) Brat Gabriel Narutowicz członek Loży “Prawda”(Chajn) (lub/i “Wolność Przywrócona” [Hass] – przypis red.) to był człowiek wielkich dokonań. Pracę zawodową rozpoczął od budowy kolei St Gallen. W 1895 r. Został szefem zakładów nad Renem. Później został zatrudniony w biurze technicznym Kurstein. Jego prace były wystawiane na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu (1896) i stał się znanym pionierem elektryfikacji w Szwajcarii. Kierował budową wielu elektrowni wodnych w Europie Zachodniej (m.in. w Monthey, Mühleberg i Andelsbuch). W 1907 roku został profesorem w ETH Zurich, w Instytucie Budownictwa Wodnego w Zurychu. Był dziekanem tego instytutu w latach 1913-1919. Był również członkiem Szwajcarskiej Komisji Gospodarki Wodnej. W 1915 r. Został wybrany na przewodniczącego Międzynarodowego Komitetu Regulacji Renu. We wrześniu 1919 roku Narutowicz został zaproszony przez polski rząd do powrotu do Polski, w której zaczął pomagać w odbudowie.Po powrocie do Polski 23 czerwca 1920 roku Narutowicz został ministrem robót publicznych w rządzie Władysława Grabskiego.Funkcję tę pełnił do 26 czerwca 1922 r. (W czterech kolejnych gabinetach: Władysława Grabskiego, Wincentego Witosa oraz I i II rządu Antoniego Ponikowskiego). Po objęciu funkcji ministra robót publicznych Narutowicz od razu przystąpił do odbudowy zniszczonego kraju. Skorzystał z doświadczenia zdobytego podczas pracy w Szwajcarii, gdzie był pionierem elektryfikacji. Zreorganizował administrację odbudowy i zmniejszył około czterokrotnie liczbę zatrudnionych w tej dziedzinie w ciągu dwóch lat (w celu zwiększenia jej efektywności). Jeździł po całym kraju, aby nadzorować i kontrolować prace. Do 1921 r. Odbudowano prawie 270 000 budynków, wyremontowano ponad 300 mostów i większość dróg oraz zbudowano około 200 km autostrad. Zaprojektował zapory i nadzorował budowę hydroelektrowni w Porąbce na rzece Soła w Beskidach oraz pracował przy regulacji Wisły
Przez pięć dni był Prezydentem….
Gabriel Narutowicz. Non omnis moriar – Administrator
Wolność i tolerancja – Władysław Z. Glinic
Gabriel Narutowicz – prezydent “w fartuszku” – Bogumił M.Woźniakowski
