wolnomularstwo.pl
Wielka Loża Narodowa Polski (WLNP) to zakon-stowarzyszenie wolnomularskie nurtu “angielskiego” działające w Polsce. Poza Wielkim Wschodem Polski i Le Droit Humain, jedna z trzech polskich obediencji masońskich. Stosuje Ryt Szkocki Dawny i Uznany. WLNP swój patent (wolnomularską licencję tzw. regularności) opiera na Wielkiej Zjednoczonej Loży Anglii.
Wielka Loża Narodowa Polski nie uznaje i nie utrzymuje oficjalnych stosunków zarówno z masonerią liberalną (ze względu na odrzucenie wymogu wiary w boskość Wielkiego Architekta oraz nieśmiertelną duszę), jak i mieszaną (ze względu na przyjmowanie kobiet).
Cele WLNP
-Doskonalenie moralne wolnomularzy, a poprzez nich doskonalenie całej Ludzkości.
-Wprowadzanie w życie ideału pokoju, miłości, braterstwa i tolerancji.
-Nauczanie miłości Ojczyzny, podporządkowania jej prawom i szanowanie władz konstytucyjnych.
-Nauczanie szacunku dla pracy w każdej formie jako głównego obowiązku istoty ludzkiej.
-Rozpowszechnianie przykładem, pismem i w każdy inny sposób zasad wolności, równości, braterstwa i sprawiedliwości społecznej – zarówno w życiu publicznym własnego kraju jak i w całej ludzkości.
-Wspieranie i chronienie innych wolnomularzy, nawet za cenę własnego życia.
-Nauczanie spokoju, rozwagi i całkowitego panowania nad sobą we wszystkich okolicznościach zawodowych i życiowych.
-Dążenie do naprawy stosunków pomiędzy ludźmi, narodami i państwami, zaczynając od praktyki nieustannej pracy nad sobą.
-Dążność do wiecznego postępu.
-Działalność charytatywna, wspomaganie działalności naukowej i kulturalnej – dyskretnie i bez oczekiwania wdzięczności.
Historia WLNP
Wielka Loża Narodowa Polski powstała w 1920 r. w odrodzonej Polsce. Nie funkcjonowała ona w sposób formalnie zarejestrowany (nie wystąpiła o to), lecz była znana władzom państwowym i działała faktycznie “półjawnie”. Przedwojenni Wielcy Mistrzowie: Stanisław Stempowski, Jan Mazurkiewicz, Mieczysław Wolfke, Witold Łuniewski, Marian Ponikiewski. Na podstawie rozgrywek politycznych między sanacją a endecją masoneria polska została zdelegalizowana i spenalizowana w roku 1938.
Po dwudziestu kilku latach od formalnego “uśpienia” polskiej masonerii w roku 1938, reaktywowała się polska loża “Kopernik” – jako pierwsza w powojennej historii Polski. Miało to miejsce 12.2.1961 r. W ceremonii tej wziął udział Mieczysław Bartoszkiewicz, przed wojną sekretarz Rady Najwyższej Polski, 33 st. rytu szkockiego. Po tygodniu inicjowano trzech nowych członków, m.in. Jana Józefa Lipskiego, byłego prezesa Klubu Krzywego Koła, dziennikarza “Po Prostu”, czołowego opozycjonistę. Loża ta przez cały okres PRL działała w ścisłej konspiracji przed władzami (nie ujawniała się także w międzynarodowym środowisku masońskim, ze względu na swój opozycyjny względem władz charakter) i była nieliczna, po prostu podtrzymywano w ten sposób światło masońskie, aby nie została (przez wymarcie) zupełnie zerwana łączność z masonerią przedwojenną. Loża skupiała głównie osoby związane z Klubem Krzywego Koła (zamkniętym przez władze w 1962 r.) i opozycją demokratyczną (m.in. Jana Olszewskiego). Gdy powstał KOR (1976 r.), wielu jego współpracowników z kręgu znajomych Jana Józefa Lipskiego, Edwarda Lipińskiego i Jana Kielanowskiego należało do wolnomularstwa.
Do normalnego życia masońskiego Kopernik i loże odeń zależne, począł się budzić po roku 1989. Podobnie jak po 1918, także po 1989 r. w odbudowie polskiej masonerii pomógł Wielki Wschód Włoch. Przy jego pomocy 27 grudnia 1991 r. została obudzona Wielka Loża Narodowa Polski. Istniały wówczas trzy loże: „Kopernik”, „Walerian Łukasiński” oraz „Przesąd Zwyciężony”. O tym akcie erygacyjnym powiadomiono 70 obediencji wolnomularskich tzw. regularnych, w wyniku czego otrzymano szereg listów gratulacyjnych.
W tym samym roku podjęto prace mające na celu reaktywowanie struktur wyższych stopni. 20.10.1991 r. trzem mistrzom nadano w trybie przyspieszonym stopnie od 4° do 32° (wszystkie, prócz najwyższego). Miało to miejsce w północnoamerykańskiej placówce stopni wyższych przy jednostkach wojskowych NATO, w Plankstadt koło Mannheim w Niemczech. 8.5.1993 r. na wyższe stopnie szkockie podniesiono kolejnych dziewięciu adeptów wolnomularskich. Tym razem w Bukareszcie, pod przewodem wielkiego komandora Rady Najwyższej Jurysdykcji Południowej USA. Najwyższy, 33° stopień, jedenastu polskich masonów otrzymało 18.10.1993 r. w Waszyngtonie. Tego samego dnia powstała Polska Rada Najwyższa – jednostka organizacyjna, odrębna od Wielkiej Loży, zarządzająca wyższymi stopniami, na czele której stanął Tadeusz Gliwic. Jej oficjalna instalacja w Polsce miała miejsce 1.10.1994 r.
Niezwykle ważną datą w funkcjonowaniu polskiej masonerii był 22 luty 1993 r., kiedy to na podstawie wniosku Komitetu Założycielskiego Wielkiej Loży Narodowej Polski, na posiedzeniu jawnym Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, Wydział VII Cywilny i Rejestrowy, postanowił że Wielka Loża Narodowa Polski została wpisana do rejestru stowarzyszeń i tym samym uzyskaniu przezeń osobowości prawnej. Po raz pierwszy w historii polskiej masonerii miała ona zacząć działać jako formalnie zarejestrowane stowarzyszenie. Jak komentowała to wkrótce redakcja kwartalnika “Ars Regia“: “Dziś, w nowych warunkach historycznych, w III Rzeczypospolitej, wolnomularze polscy z ufnością i wiarą w przyszłość odkrywają swoje warsztaty, aby – zgodnie z zasadami sztuki królewskiej służyć ‘ludzkości, swojej Ojczyźnie i sobie'”.
Cała obediencja skupiała wówczas ledwie 45 osób, głównie ze świata nauki.
Loże WLNP
Loża Matka “Kopernik“ – Warszawa
Loża nr 2 “Walerian Łukasiński“ – Warszawa
Loża nr 3 “Przesąd Zwyciężony” – Kraków
Loża nr 4 “La France” (francuskojęzyczna) – Warszawa
Loża nr 5 – “Świątynia Hymnu Jedności” – Poznań
Loża nr 6 – “Eugenia Pod Ukoronowanym Lwem” – Gdańsk
Loża nr 7 – “Pod Szczęśliwą Gwiazdą” – Warszawa
Loża nr 8 – “Ivan Łuckiewicz” – Warszawa
Loża nr 9 – “Silesia” – Katowice
Loża nr 11 – “Emil Drach” – Katowice
Loża nr 12 – “Pi” – Warszawa
Loża nr 13 – “Semper in Altum” – Kraków
Loża nr 14 – “Wolność Odzyskana” – Lublin
Loża nr 15 – “Enigma” – Warszawa
Loża nr 17 – “Andrzej Syta” – Warszawa
Loża nr 18 – “Pod trzema szkieletami” – Wrocław
Loża nr 19 – “LFF pod Miłością Braterstwem i Tolerancją” – Wrocław
Wielcy Mistrzowie WLNP
Tadeusz Gliwic (1991-1993)
Janusz Maciejewski (1993-2000)
Tadeusz Cegielski (2000-2003)
Ryszard Siciński (2003-2006)
Marek Złotek-Złotkiewicz (od 2006-2012)
Aleksander Kalinowski (2012-2015)
Jacek Klocek (2015-)
Oficjalna strona internetowa WLNP:
Aktualności:
BIEŻĄCE WIADOMOŚCI O WLNP NA NASZEJ STRONIE
